Sinds de middeleeuwen werd het Koninkrijk Georgië geregeerd door de Bagrationi dynastie. Deze heerschappij eindigde met de inlijving van Georgië bij het Russische Rijk begin 19e eeuw. Wie niet vluchtte, werd vermoord of verbannnen naar een Sovjet-concentratiekamp. Verschillende clans leven tot op de dag van vandaag in ballingschap, kibbelend over wie de wettige troonopvolger is.
Vanaf de 8e eeuw breidde het Georgische koninkrijk uit onder bestuur van de Bagrationi-dynastie. Het rijk bereikte haar politieke hoogtepunt onder koningin Tamara (1184 - 1213) toen het zich uitstrekte van Oost-Turkije tot Azerbeidzjan.
Sinds de onafhankelijkheid van de Sovjet Unie in 1991 gaan stemmen op om de monarchie nieuw leven in te blazen. De nationalisten zagen het als een strategische zet om Moskou ervan te weerhouden Georgië terug te veroveren. Anderen zagen in het herinstalleren van een koninklijke familie vooral als intern tegenwicht om de autoritiaire neigingen van de eerste lichting Georgische presidenten, zoals Gamsachoerdia, te beteugelen. Verenigd in de pro-royalisten bezocht een delegatie Jorge de Bagration, hoofd van het Koninklijk Huis van Georgië, in zijn woonplaats Madrid om hem te proberen ervan te overtuigen terug te keren naar zijn vaderland. De autocoureur liet zich echter niet overhalen. Na het tijdperk Shevernadze heropende in 2007 de Georgisch-Orthodoxe Kerk het debat; patriarch Catholicos-Patriarch Ilia II zei namens het Georgische volk te spreken in zijn wens de monarchie te herstellen. In een reactie zei President Mikheil Saakashvili dat Georgië 'op moet passen geen nieuwe problemen toe te voegen aan de reeds bestaande'.
Prins Giorgi (1944 – 2008), zoon van de gevluchte Georgische prins Irakli Bagration-Mukhraneli. Prince Davit Bagrationi-Mukhraneli werd in 1976 geboren uit het huwelijk van deze autocoureur met de Spaanse prinses Doña María de las Mercedes de Zornoza y Ponce de León.Als er al overeenstemming was geweest over het instellen van een constitutionele monarchie in Georgië, dan was nog altijd onduidelijk welke van de dynastieke nazaten het ambt zouden mogen bekleden; zowel de Gruzinski's als de inmiddels gerepatrieerde Mukhrani's gaan in ononderbroken, mannelijke lijn af van Constantijn II van Georgië die regeerde tot 1505. Met het huwelijk tussen Prins David Bagrationi-Mukhraneli en Prinses Anna Bagration-Gruzinsky hebben de Georgische royals dus in gezamenlijkheid een einde gemaakt aan de discussie over de troonopvolging. De geboorte van de kleine Giorgi is dan ook de belichaming van de strategie.
De bruiloft van Prins David en Prinses Anna in Tbilisi in 2009Een modern sprookje? Eerder typisch middeleeuwse familiepolitiek gericht op legitieme controle van de macht en vreedzame gebiedsuitbreiding. Henry VIII was er niets bij, als je de Georgische minister van Binnenlandse Zaken Vano Merabishvili mag geloven. Een jaar na de bruiloft van het prinselijk paar vertelde hij aan een Russische krant dat Prinses Anna gedwongen was van haar eerste echtgenoot te scheiden om met Prins David te kunnen trouwen en zo de Georgische monarchie te redden, maar dat het gearrangeerde huwelijk het eerste jaar niet had overleefd. Het koppel was volgens hem vervolgens op vakantie gestuurd Venezuela; wat nu dus zijn vruchten heeft afgeworpen in de vorm van een mannelijke troonopvolger van een koning zonder troon, opgevoed door een autocoureur, het Georgisch niet machtig, met een onwillige echtgenote. Een moderne nachtmerrie als je het mij vraagt.
