Paris is niet meer...

Nieren verschrompeld, botten poreus, uitgedroogd, hart op hol, longen versteend, blaasgruis, doof, blind, dement... op een gegeven moment is leven niet leuk meer. Een leven dat begon in Parijs als knapste en liefste in een nest. Hij was de eerste keus, maar werd nooit opgehaald. Het vrouwtje ging op wereldreis en bracht de kitten naar haar homosensuele broer en zijn lief - bepaald geen kattenliefhebbers. Nicole en ik overnachtten bij hen voor de jaarwisseling van 1989 op 1990 - geloof ik. Na één dag kroelen met de zwarte ondeugd hield ik de boot nog af; er zitten genoeg katten in het asiel in Amsterdam. Maar na vijf nachten met een poes hard spinnend onderin mijn slaapzak, kon ik niet meer terug. Vanaf nu heette hij Paris en ging hij wonen in Amsterdam.

In de zeventien jaar die hij in Nederland 'asiel' heeft genoten, woonde hij respectievelijk in de Van Speijckstraat, enkele weken in de Hudsonstraat en daarna vijftien jaar op de Jacob van Lennepkade met een onderbreking van drie maanden op de Zoutkeetsgracht en één jaar op de Kastanjeweg. Een van de lieve hebbelijkheden van Paris was dat hij nooit spontaan op schoot sprong behálve als je op het punt stond weg te gaan of als je op de wc zat. Ook kon hij zich op een vertederende manier voor je voeten werpen; do it to me, en dan bedoelde hij vooral spelen. Tot op hoge leeftijd was hij in voor bewegende propjes, draadjes en wat dies meer zij. Van soortgenoten moest hij niet veel hebben, het hoogst haalbare was negeren vanaf de kast. Hopen dus maar dat hij in de kattenhemel een rustig plekje vindt zonder andere katten maar met veel rust, aandacht van mensen en een slaapzak om diep in weg te kruipen. Dag Paris, het waren mooie jaren met je. XXX

Gerard Unger hoogleraar Typografische vormgeving

De Universiteit Leiden heeft Gerard Unger benoemd tot hoogleraar Typografische vormgeving. De leerstoel wordt gefinancierd door de Koninklijke Bibliotheek en het Museum Meermanno.
Gerard Unger (1942) studeerde grafische vormgeving, typografie en letterontwerpen aan de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam van 1963 tot 1967. Unger ontwierp postzegels, munten, boeken, logo’s en een groot aantal lettertypen, waarvan enkele speciaal voor kranten. Zijn werk wordt wereldwijd in diverse kranten en tijdschriften gebruikt, zoals in USA Today en de Stuttgarter Zeitung, en ook in het Nederlandse dagblad Trouw. Lees het interview met Unger: Het geheim van de leesbaarheid.

Groene rups

Vlak voordat ik de wasmachine aanzette, liep ik het vuile wasgoed nog even na. Ik vouwde een handdoek open waarbij een groene rups tevoorschijn kwam. Hij had een pop gemaakt, die ik nu vernietigd had. Aan de lezer de vraag; weet u wat dit is? En belangrijker, wat geef ik hem te eten? Kool, eikenblad of brandnetels? Ook vraag ik me af of hij een nieuwe pop kan spinnen, of is hij gedoemd voor altijd rups te blijven? Bedankt, ook namens rups.

Antwoord: Ik weet niet waar de rups in de handdoek is gekropen maar het beste zou zijn om hem op die plaats weer terug te zetten . Ik hoop dat het in jullie tuin was en dat hij niet b.v. op vacantie in het buitenland in de handdoek is gekomen. Het is ook erg moeilijk om hem op naam te brengen want ik weet ook niet waar hij vandaan komt. Laat hem in elk geval vrij in de natuur met zoveel mogelijke variatie in de plantengroei misschien vind hij dan wel zijn voedselplant. Groeten van, Han Klein Schiphorst, De Vlinderstichting.

Steun BOS

Nee niet Wouter maar woud. Het tropisch regenwoud op Borneo om precies te zijn. Dat stukje paradijs op aarde, het thuisland van de orang-oetan dat elk jaar kleiner wordt. Ditmaal geen oproep om je portemonnee te pakken maar om tien minuten uit te trekken om aan marketingonderzoek van Opinieland mee te doen. Zij doneren de bijdrage van hun klanten per deelnemer aan een aantal goede doelen, waaronder BOS. Meedoen dus! Natuurlijk kun je BOS ook direct steunen door een stuk oerwoud te 'kopen', een orang-oetan te adopteren of door geen tropisch hardhout te kopen. Jammer van die Jatoba vloer die ik in gedachten had...

School op de vuilnisbelt

In 2001 bezocht ik de Escuela del Basurero, een vrijwilligersproject op de grootste vuilnisbelt van Guatemala-Stad. Kinderen die anders van 's morgensvroeg tot 's avonds laat tussen het afval scharrelen krijgen hier niet alleen drie gezonde maaltijden maar ook nog les in lezen, schrijven, rekenen etc. Een echte kans dus op een beter bestaan voor hen en hun kinderen.

Camino Seguro ('veilige weg') heeft inmiddels ook een vestiging in Nederland. Wie een kind of het onderwijsprogramma wil sponsoren kan een bedrag overmaken op no. 3447.42.318. Vergeet niet je e-mail adres bij te voegen.

Anne Frank - haar leven in brieven

De tentoonstelling Anne Frank - haar leven in brieven laat ons kennismaken met Anne Frank als briefschrijfster. Bekend is dat zij haar dagboek in de vorm van brieven schreef. Minder bekend is dat Anne daarvoor al regelmatig kaartjes en brieven schreef aan familie en vrienden. Twintig van deze kinderbrieven zijn onlangs door Annes neef Buddy Elias, het Anne Frank Fonds-te Bazel en het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie speciaal voor deze tentoonstelling ter beschikking gesteld aan de Anne Frank Stichting.
De originele brieven worden voor het eerst getoond aan het publiek. Anne’s kinderbrieven vertellen samen met haar dagboekbrieven het verhaal van een meisje dat zich - tegen de achtergrond van een stad in oorlogstijd - ontwikkelt van een briefschrijfster uit de Amsterdamse Rivierenbuurt tot een auteur van wereldfaam. De tentoonstelling in het Amsterdams Historisch Museum duurt tot en met 3 september 2006.